و تواصوا بالصبر و تواصوا بالمرحمه
عشاق را به تیغ زبان گرم می کنیم چون شمع تازیانه ی پروانه ایم ما
(صائب)
فرازهایی از وصیتنامهشهید سیدمرتضی آوینی
....................
سلامت تن زیباست،
اما پرنده‌ی
عشق،
تن را قفسی می‌بیند که در باغ نهاده باشند.
مگر نه آن‌که از پسر آدم، عهدی ازلی ستانده‌اند که
حسین را
از سر خویش، بیشتر دوست داشته باشد.
و مگر نه آن‌که خانه تن، راه فرسودگی می‌پیماید
تا خانه روح، آباد شود.
و مگر این عاشق بی‌قرار را
بر این سفینه سرگردان آسمانی،
برای ماندن درخواب و خور آفریده‌اند؟؟
و مگر از درون این خاک،
اگر نردبانی به آسمان نباشد،
جز کرم‌هایی فربه و تن‌پرور برمی‌آید.
ای شهید!
ای آن‌که بر کرانه‌ی ازلی و ابدی وجود بر نشسته‌ای،
دستی بر آر ........