اسلام بر خلاف مذاهب دیگر ، که توجیه کننده فقر زندگی اجتماعی هستند ، بزرگترین آموزش یافته مکتبش ابوذر است که میگوید: وقتی فقر وارد خانه ای میشود ، دین از در دیگری خارج میشود.
و یا پیامبرش که بنیانگذار مکتبی است که ما به آن معتقدیم ، میگوید: کسی که زندگی مادی ندارد ، زندگی معنوی هم نخواهد داشت.
درست برخلاف برداشتی که اکنون از این مذهب میکنند و میگویند : کسی که به فقر و بدبختی دچار است ، قلبش صاف تر است و شکسته تر و بیشتر میتواند زمینه ی طلوع الهامات غیبی باشد.
شکم خالی هیچ چیز ندارد . جامعه ای که دچار کمبود اقتصادی و مادی است ، مسلما کمبود معنوی خواهد داشت . آن چه را که به نام اخلاق و مذهب مینامند ، در جامعه های فقیر ،یک سنت موهوم انحرافی است ، معنویت نیست.
طرز کار یک پاپ را چگونه میتوان با طرز کار علی مقایسه کرد، که وقتی حاکم میشود ، فرمان میدهد تمام حقوق ها را به هم بریزند و از بیت المال به بزرگترین افسر و شخصیت بزرگ و اجتماعی و نظامی و سیاسی جامعه اش ، سه دینار حقوق میدهد ، و به غلام و برده ی همین شخص نیز سه دینار . این عمل ، که حتی تصورش هم مشکل است ، امروز در کدام نظامی وجود دارد ؟ کدام جامعه و کدام نظام سوسیالیستی امروز ، میتواند یک چنین چیزی را بپذیرد ؟
ما باید بینش و هدف و گرایشی که این مذهب را میسازد ، اعلام کنیم . و به روشنفکران بگوییم که عناصر این مذهب حقیقی بر اساس جهاد است و بر اساس عدالت است . مذهبش بر پایه ی نان است و آخرتش بر پایه دنیا و خدایش عزت دوست و پیامبرش مسلح . مساله ی عدالت ، فقط به عنوان یکی از اصول این مذهب نیست ، بلکه به عنوان روح حاکم بر همه ی آن است و هدف رسالت همه ی پیامبران .
علی ع ، میثم صحابی اش را که خرما میفروخت ، میبیند که خرماها را به دو دسته ی خوب و بد تقسیم کرده و با دو قیمت مختلف میفروشد. با خشم به او میگوید: چرا مردم و بندگان خدا را بر اساس طبقات تقسیم بندی میکنی ؟ بعد با دست اش خرما ها را مخلوط میکند و دستور میدهد که همه را با یک قیمت میانگین به همه بفروش.
دکترعلی شریعتی
نویسنده:مسلمان