انه هو اضحک و ابکی
اوست که میخنداند یا میگریاند
سوره مبارکه النجم
خداوند ما را برای شادی آفریده است نه برای غم.
خدای واحد غنی و قوی٬ محال است مخلوقی را برای ناراحتی و غم بیافریند .
اگر این بشارت را ، که ما را برای شادی آفریده اند ، باور کردی و به خودت قبولاندی ،
دیگر غم وجود نخواهد داشت .
خدای واحد غنی و قوی٬ محال است مخلوقی را برای ناراحتی و غم بیافریند .
اگر این بشارت را ، که ما را برای شادی آفریده اند ، باور کردی و به خودت قبولاندی ،
دیگر غم وجود نخواهد داشت .
دنیا جای خنده است، چرا همه اش گریه؟
سید پیری بود اهل ابهر و اهل منبر و عبادت. لقب خوبی هم داشت، "وجیه الله ". او قصد رفتن به مشهد را داشت. به تهران آمد که با هم برویم. به ایشان گفتم: شما برو، من چند روز دیگر می آیم. من تا بروم مدتی طول کشید و روزهای آخر صفر شد. در مشهد در صحن نو ایشان را دیدم. تا مرا دید اشکش جاری شد. گفتم: حتما این چند روز دایم گریه می کردی؟ گفت: گریه نکنم چکنم. گفتم: اگر حضرت رضا ع بفرمایند: آقا وجیه، شما سالی چند روز اینجا می آیی، فقط گریه هایت را پیش ما می آوری، خنده هایت را کجا می بری، چه جواب می دهی؟ یک باره همان جا داخل صحن خنده اش گرفت و هر چه سعی می کرد جلوی خنده اش را بگیرد، نمی توانست. بعضی از ما هم اینجور هستیم. بعد از یک سال یا چند سال می رویم زیارت، فقط گریه ها یمان را برای حضرت می بریم، حاجت هایمان هم روی آن. آن وقت ببینید چه می شود! درست است که ائمه ع کریم هستند و بزرگوار، ولی انصاف داشته باشید. گریه هایتان را کنار بگذارید و خنده هایتان را بیاورید. اجتماع جای خنده است، دنیا جای خنده است. سر نماز که می روید با خنده بروید. البته خداوند هم مزاج ما را می داند برای همین گفت زیاد گریه کنید و کم بخندید "فلیضحکوا قلیلا ولیبکوا کثیرا ". خدا می گوید: حال که پیش ما نمی آیید و در بیابان ها سر گردانید، زیاد بگریید و کم بخندید و الا بایستی، قشنگ ها را نزد امامان ع ببریم. سید ابن طاووس ابتداي كتاب مقتلش می گوید: اگر آداب و رسوم نبود و مردم عادت به گریه نداشتند، براي مقتل کربلا دستور به عیش و عشرت مي دادم.حاج اسماعیل دولابی