باز هم بهار آمد
بهار شهادت البته کمی بعد از شهدای فتح المبین با نام مبارک شهیدان سید مرتضی اوینی وشهید امیر سپهبد علی صیاد شیرازی اغاز میشود. سالهاست که با خود میاندیشم چرا شهادت سید مرتضی در ۲۰ فروردین وشهادت صیاد در ۲۱فروردین واقع شده وهرگز انرا تصادفی ندانسته ام اماامروز فرصتی شد تا کمی در مورد این حکمت الهی بنویسم هر کس صدای ملکوتی سید را شنیده باشد ویا چند جمله از او خوانده باشد اعتراف میکند که این جملات زمینی نیست و از اسمان است باعتقاد من سید مرتضی پیام اور انقلاب اسلامی ودفاع مقدس بود هر چند که خیلی از او غافلیم او مصداق بارز این فرمایش معصوم است که فرموده اند:
هر کس چهل روز خود را برای خداخالص گرداند خداوند چشمه های حکمت را از دل بر زبانش جاری می سازد
با این مقدمه می توان ادعا کرد اگرسید مرتضی میگوید:
- هنوز روز عاشورا بپایان نرسیده است
- جنگ دروازه ای بود برای ورود شهدابه کربلای ابی عبدالله الحسین
- شهدا ماندند وما رفتیم
-بین ما وحسین ع همین خون فاصله است
-حب حسین ع سرالاسرار شهداست
-کربلا را تو مپندار که شهریست در میان شهرهاو...
-دو کوهه جنگ را دوست نداشت جمع با صفای بسیجیان را دوست داشت...
و یا اینکه حیات دو کوهه از حسینیه حاج همت اغاز میشود وصدها جمله حکیمانه و عارفانه دیگر همه اینها یک مصداق می خواهد که انچه خوبان همه دارند او تنها داشته باشد واین کسی نیست جز امیر سپهبد علی صیاد شیرازی او که مجسمه تقوی بود دربالاترین مقام دنیوی بدست پست ترین دشمنان بشهادت رسید او که سالها حسرت شهادت داشت در قحطی شهادت به ارزوی دیرینش رسید درست مثل خود سید مرتضی ولذا بی حکمت نیست که هم تاریخ شهادت اندو در هم تنیده شد وهم مزار انها در قطعه ۲۹کنار هم واقع شد هرچه سید میگوید در صیاد میتوان دید وهر چه در صیاد میبینی سید گفته است یادشان زمزمه نیمه شب مستان باد تا نگویند که از یاد فراموشانند وعده ما ۱۹و۲۰ فروردین درقطعه ۲۹ گلزار بهشت زهرا(س) سر مزار شهیدان سید علی مرتضی صیاد اوینی شیرازی .