متن وصیت نامه شهید سید علیرضا جوزی
بدانید، هیچ قطره‌ای از خونی که در راه خدا ریخته شود، بهتر نیست
“هنگامی که شیپور جنگ به صدا درمی‌آید مردها از نامردها تشخیص داده می‌شوند. پس ای شیپورچی بنواز! (شهید چمران)” / “ولا تقولو لمن یقتل فی سبیل‌الله امواتا بل احیاء ولکن لاتشعرون”؛ سلام بر مهدی یگانه منجی عالم بشریت و سلام بر رهبر کبیر انقلاب و سلام به تمام رزمندگان اسلام.
ای عزیزان بدانید که هیچ قطره‌ای در مقیاس حقیقت در نزد خدا از قطره خونی که در راه خدا ریخته شود بهتر نیست. و من می‌خواهم با نثار این قطره خون به معشوقم برسم. به معشوقی که سال‌هاست در انتظار دیدن اویم. به معشوقی که به انسان هستی داد و آنان را خلق کرد.
مرگ دست خداست، پس از جبهه رفتن فرزندانتان ممانعت نکنید
برادرانم، بدانید که شهادت در راه خدا بالاترین درجه است و همین‌طور بالاترین و بزرگ‌ترین آرزوی من. برادران و خواهران بدانید که مرگ انسان دست خداست و تا خداوند متعال اراده نکند، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. پس از جبهه رفتن و جهاد رفتن فرزندانتان جلوگیری نکنید.
آیا سکوت ما مقابل دشمن بوی انسانیت می‌دهد؟
انسان روزی به دنیای فانی می‌آید و روزی به دنیای آخرت می‌رود و مرگ هم برای همه است، پس چه بهتر که مرگ در راه خداوند در سنگر عشق باشد. در سنگری که هزاران نفر از عزیزان همانند پروانه به دور شمع سوختند و با سوختن آنها هزاران نفر دیگر روشن شدند.
ای برادران آیا می‌توانید ببینید که دشمن به وطن ما و به خانه ما تجاوز کند و جان هزاران نفر از زن و کودک و پیر و جوان را بگیرد و هر غلطی که می‌خواهد بکند و ما آرام بنشینیم؟ آیا واقعاً سکوت ما بوی انسانیت می‌دهد؟ نگذارید با زرق و برق دنیا انس بگیرید و طوری شود که به درجه حیوانیت برسید و شاید از حیوان هم پست و پست‌تر!
گول چند صباح زندگی را نخورید
گول این دنیا را که چند صبایی بیشتر نیست، نخورید. آیا هیچ فکر کرده‌اید که چرا خداوند انسان را آفرید و چرا یکی را زیبا و یکی را بدقیافه و زشت آفرید و چرا یکی را عاقل و دیگری را نادان، یکی را فقیر و دیگری را سرمایه‌دار آفرید؟ به والله تمام اینها آزمایش از طرف خدا بیش نیست.
پس سعی کنید که از این آزمایش‌های الهی سرفراز بیرون آیید.
خواهرانم، فرزندانتان را چنان تربیت کنید که راه ما را، یعنی راه حق و حسین(ع) را ادامه دهند
و اما شما ای خواهرانم، حجاب برترین زینت برای شماست و سعی کنید که این زینت الهی و خدادادی را حفظ کنید تا پیش حضرت فاطمه‌الزهرا(س) روسفید باشید. غیبت و بدگویی را کنار بگذارید و فرزاندان‌تان را چنان تربیت کنید که بتوانند راه ما را ادامه دهند به آنها یاد بدهید و بگویید که راه ما راه حق و راه حسین شهید (ع) است. راهی که پس از گذشت ۱۴۰۰ سال دوباره زنده و جان گرفت و حال می‌بینید که زنده شدن او چگونه بدن شرق و غرب را به لرزه درآورده و چگونه پوزه آنان را به خاک مذلت و رسوایی کشیده (است).
مادرم، با یاد تو جان می‌دهم!
و اما مادرم، ای که وقتی نامت را به زبان می‌آورم تمام وجودم به یاد تو می‌افتد، بدان که من در آخرین لحظات زندگی‌ام به یاد تو هستم. بدان که با یاد تو جان می‌دهم. مادرم مبادا در مقابل دشمنان‌مان گریه کنی که گریه کردن تو در مقابل آنان فشردن قلب من است. مادرم همیشه به یاد تو بودم و همیشه خواهم بود.
مادرم، مرگ شروع زندگانی من است
روزی که می‌خواستم برای اولین‌بار به جبهه بروم شجاعت تو را دیدم. بدان که در آخرت روسیاه نیستی. حال که این وصیتنامه را می‌نویسم چند روزی دیگر به شروع عمرم نرسیده (نمانده). بدان مرگ من تازه شروع زندگانی من است و این آخرین لحظات چقدر برایم شیرین است.
پدرم، بر دستان پینه زده‌ات بوسه!
و اما پدرم، بر دستان پینه‌زده‌ات بوسه! به تمام دوستان و آشنایان تبریک بگو و بگو که جان او هدیه‌ای بیش برای رهبر و خداوند متعال نیست و برای همین بود که سید به جهاد رفت و جان خود را نثار کرد. و اما برادرم محمد، معلم عزیزم تا زمانی که جان در بدن دارم به یاد تو هستم. به یاد تو و به یاد درسهایت اگر نبود…؟
برادرزاده‌هایم، پدر شما آن سید حسینی است که رهبر تمام عالم است
و اما برادرزاده‌های عزیزم، امید و هادی جان، هیچگاه احساس نکنید که پدرتان را از دست داده‌اید. بدانید که هرگاه این احساس را کردید شکست بزرگی خوردید. پدر شما امام امت است. پدر شما آن سید حسینی است که رهبر تمام عالم است. آن سیدی که تمام عالم را به اسلام دعوت می‌کند.
معلمان عزیزم مرا حلال کنید
خب عزیزان، دیگر مزاحم اوقات شما نمی‌شوم. مرا حلال کنید. ببخشید، خصوصاً معلمان عزیزم در مدرسه و اما توصیه‌ای که می‌کنم به دوستانم، ای دوستان من، سنگر مدرسه و سنگر جهاد را رها نسازید و تا آخرین قطره خون مبارزه کنید. خب عزیزان، دیگر عرضی ندارم اما اگر احیاناً جنازه‌ای از من باقی ماند آن را در گلزار شهدای امام‌زاده علی‌اکبر دفن کنید.
خدانگهدار والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.
سید علیرضا جوزی
۳۰ خرداد ۱۳۶۷
....................................................................................................
یکی از شهدای خمسه کوثر شهید سید علیرضا جوزی بود
بخشی از سخنان رزمنده بزرگوار سید محمد جوزی برادر شهید
شهید علیرضا جوزی بزرگ شده ی یک مکانی است که در کنارش مسجدی است با امامت شهیدی چون شهید حجت الاسلام آقای شاه آبادی
او هر روز شاهد صحنه های شهادت و تشییع شهدا و خاکسپاری شهدا بود.
او در یک کوران این چنینی ساخته شده است و از سن 4 سالگی شهید که دوران اوج انقلاب بود
و مسجد شاه آبادی یک سنگر مبارزه
و هر روز درگیری و حکومت نظامی و دستگیری خود شهید شاه آبادی و
قشون کشی مزدوران شاه ،
او این برنامه را با چشم خودش می دید تا زمانی که انقلاب به پیروزی رسید
حدود 50 تن از بچه های این مسجد به شهادت رسیدند
که مراسم و تشییع داشتند اینها نفسشان به شهید سید علیرضا جوزی خورده بود
و اینقدر نوجوان بسیجی را آماده کرده بود که بار اول در سن 10 سالگی به اتفاق خودم و به اصرار زیاد خود شهید موفق شد در جبهه حق علیه باطل حضور پیدا کند
و وارد واحد درگیری با عراقی ها می شود.
و در اولین اعزامش در سن 14 سالگی به خط مقدم جبهه جنوب در جاده اهواز خرمشهر و درست پس از امضای قطعنامه و در روز عید قربان
همراه با همرزمانش در قالب یک دسته حدود 35-34 نفر داخل یک بار کامیون بودند
که در محاصره تانکها می افتند وعراقیها گلوله مستقیم تانک در بار کامیون شلیک می کنند،
اتفاق بسیار جالب این است که در بین این 35 نفر فقط 5 نفر سید وجود داشت
که دقیقا در آن نقطه فقط آن
پنج نفر شهید سیدشهیدمیشوند
و بقیه یا سالم می مانند و یا مجروح می شوند
و ما این نقطه را با ساختن یک بنا یا « یادبود» به نام یاد بود «خمسهکوثر»به نام این پنج شهید در قالب 5ضلع و به ارتفاع تقریبا حدود 9 متر ساخته و برروی سنگ یاد بود نوشتیم که
درسحر گاه عید قربان سال 1367 در این نقطه از کره خاکی 5 تن از یاران خمینی
و شیعیان حسینی در مصاف با کفار بعثی به لقاء الله پیوستند.