امام خمینی

تاب گیسوی تو خود راز تب وتـاب من است

اهل دل را به نیایش اگر آدابی هست             

یـاد دیدار رخ و موی تو آداب من است

آنچه دیدم ز حریفان همه هوشیاری بود                          

در صف می زده بیداری من خواب من است

در یم علم و عمل مدعیان غوطه ورند                               

مستی و بی هوشی می زده گرداب من است

حاش لله که جز این ره ، ره دیگر پویم                

عشق روی تو سرشته به گل و آب من است

هرکسی از غم و شادی است نصیبی او را

مایه عشرت من جام می ناب من است

امام خمینی