دوست

حـضرت على علیه السلام :

الأَصدِقاءُ نَفسٌ واحِدَةٌ في جُسومٍ مُتَفَرِّقَةٍ

 دوستان, يك روح اند در جسم هاى جدا جدا و گوناگون 

من فقد اخا فى الله فكانما فقد اشـرف اعضائه

كسى كه دوست پاك ضمير خود را كه براى خدا با وى پـيـونـد دوسـتـى داشته از دست بدهد,

مثل اين است كه شريف ترين اعـضـاى بدن خود را از كف داده است. 

......................................

دوسـت, يـعـنـى رفيق, همدم, همراه, يار, مددكار, معشوق, محبوب, مهربان, ضد دشمن. دهـخـدا بـه نقل از محققان مختلف مى نويسد: دوست, يعنى محب, يك دل, يـك رنـگ, خـيرخواه, يار, رفيق, مانوس, آشنا, هم دل, مقابل دشـمـن, آن كه نيك انديشد و نيك خواهد, مقابل دشمن كه بدانديشد و بـد خـواهـد. ظـاهرا در اصل (دوس) بوده كه به معناى چسبيده و پـيـوستن به چيزى است و به مرور ايام از معناى اصلى مهجور گشته و به معناى ماخوذ شهرت گرفته است. 

دوستى, يعنى يارى, رفاقت, محبت و عشق, نزديكى, هم دلى و هم دمى بين دو نفر بدون وجود رابطه خويشاوندى سببى يا نسبى.