جون غلام ابوذر غفاری (ره) در میان لشگر سیدالشهدا صلوات الله علیه بود و آن سعادتمند نیز عبدی سیاه بود آرزوی شهادت نموده از حضرت امام طلب رخصت کرد آنجناب فرمود : تو متابعت ما کردی در طلب عافیت پس خویشتن را به طریق ما مبتلا مکن از جانب من ماذونی که طریق سلامت خویش جوئی . عرض کرد: یابن رسول الله من در ایام راحت و وسعت کاسه لیس خوان شما بوده ام امروز که در روز سختی و شدت شما است از شما دست بردارم؟ به خدا قسم که بوی من متعفن و حسب من پست و رنگم سیاه است پس دریغ می فرمائی از من بهشت را تا بوی من نیکو شود و جسم من شریف و رویم سفید گردد؟ لا والله از شما جدا نخواهم شد تا خون سیاه خود را با خونهای طیب شما مخلوط سازم. این بگفت و اجازت حاصل کرد و به میدان شتافت و این رجز خواند.
کیف یری الکفار ضرب الاسود بالسیف ضربا عن بنی محمد
اذب عنهم باللسان والید ارجوا به الجنه یوم المورد
و بیست و پنج نفر را به خاک هلاک افکند تا شهید شد. و در بعضی مقاتل است که امام حسین علیه السلام بیامد و بر سر کشته ی او ایستاد و دعا کرد :
بارالها روی جون را سفید گردان بوی او را نیکو کن و او را با ابرار محشور گردان و در میان او و محمد و آل محمد علیهم السلام شناسائی ده و دوستی یبیفکن.
وروایت شده گاهی که مردمان برای دفن شهداء حاضر شدند جسد جون را بعد از ده روز یافتند که بوی مشک از او ساطع بود رضوان الله علیه .