ام سلمه فریاد زد: پسرم!
یادگار پیغمبرم!
من ندای فرشتگان را شنیدم
وان قتيل الطف من آل هاشم
اذل رقاباً من قريش فذلت
«آن کشته سرزمين طف، از خاندان هاشم، گردنهايي از قريش را به ذلّت نشاندو آنها خوار شدند»
حسینم!
محبوب دلم!
به سرزمین عراق نرو!
کربلا، کرب و بلا شده است
فرزند شیر خدا همی گفت:
انا الحسین بن علی
آلیت ان لا انثنی
احمی عیالات ابی
امضی علی دین النبی
منم حسین بن علی
پشت نسازم به دنی
حامی اولاد علی
مجری دستور نبی
لا حول ولا قوٍة الا بالله
در کتاب ارمیای نبی خلاصه ی واقعه کربلا آمده است:
چه شد؟
چه حادثه ای روی داد که رنگ بهترین طلاها تار شد
و سنگ های بنای عرش،پراکنده
فرزندان بیت المعمور که به اولین طلا زینت داده شده بودند
و از جمیع مخلوقات نجیب تر
چوت سفال کوزه گران پنداشته شدند.
در وقتی که حیوانات بچه های خود را شیر می دادند
عزیزان من در میان امت سنگدل چون چوب خشک شدند در بیابان و گرفتار
از تشنگی طفل شیرخواره زبانش به کامش چسبیده بود
در چاشتگاهی همه ی کودکان نان می طلبیدند
چون بود؟ که بزرگان آن کودکان را کشته بودند!
کسی نبود که به ایشان نان دهد
آنانی که در سفره ی عزت تنعم می کردند
در سر راه ها هلاک شدند!!!
عظیم تر از برطرف شدن قوم سدوم
پس وای بر غریبی ایشان.....