إن فی ذلک لأیات لکل صبار شکور
و در این ماجرا نشانه هایی است برای هر شخص آرام و قدرشناسی
سوره سبأ آیه29
او جنگجویی پرهیزکارومعلمی متعهد بود هنر آن است که انسان بی هیاهوهای سیاسی و خود نمایی های شیطانی برای خدا به جهاد برخیزد و خود را فدای هدف کند نه هوا این هنرمردان خداست امام خمینی
تنهایی مرا به عرفان اتصال می دهد مرا با محرومیت آشنا میکند کسی که محتاج عشق است در دنیای تنهایی با محرومیت عشق میسوزد
جز خداکسی نمیتواند انیس شبهای تار او باشد و جز ستارگان اشکهای او را پاک نخواهند کرد به دنبال انسانی می گردد تا او را بپرستد اما هر چه بیشتر می گردد کمتر می یابد. شهیدچمران
ای چمران
ای زندۀ همیشۀ دوران
ای که همچون خون دررگهایمان میجوشی وجریان داری
تو را در وجود خود مییابم هربار که قلبم را کنکاش میکنم
چگونه ای که ازیاد نمی روی؟ نامت را با چه نوشته اند که محو نمی شوی
ضربان عشقی؟ گرمای محبتی؟ سایۀمهری؟ چههستی؟
نسیم بهاری که بر کوهستان های کردستان وزیدی وبرغربت سرد محرومیت و مظلومیت آن خطه گرمیبخشیدی با ریختن خونت
تجلی کدام صفت یزدانی؟ عشق؟
همان که یتیمان لبنان را پناه داد و آنان را پرورید؟
همان که هر روز نفر به نفرازصف بسیجیان را در آغوش میگرفت و میبوسید؟
همان که همسرلبنانی ات را شیفته و شیدائیت کرده بود تا بتواند پرواز را تجربه کند؟
خود را برای زنده ماندن عشق قربانی کردی وزندۀ همیشۀ تاریخ شدی
ای چمران
ای زندۀ همیشۀ دوران
ای که محبتت همچون خون دررگهایمان میجوشد
تو را می سرایم
تو را می سرایم
تو را می سرایم
در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود