اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد
آنها که در راه خدا ، اسلام و قرآن کشته می شوند زنده اند ، حی اند
و حتی کشته شدنشان عین زندگی است
خود وجودی مستقل و نورخدا هستند ، نوری که خاموش نمی شود....
اما کسانی که دشمن خدا و اسلام و قرآنهستند
زندگیشان عین مرگ و مرگشان بسی تلختر ازآن است!
مردنی ندارند بلکه با خفت و ضلالت به هلاکت و نابودی می رسند !
از اینان یادی نخواهد شد
زیرا هرچشم بیداری در پی نور است ، و اینها در نهایت ظلمت و جهل به سر میبرند
و کسی سراغشان را نمیگیرد!
و این مرگ است ، مرگی تلخ .
دشمنان خدا حتی در آنرمان هم رسوا بودند که حضرت زینب به خصم عتاب کردند که کاری نکن بگویم پدرو مادرت کیست! این یعنی ریشه ی دشمنان خدا از زقوم جهنم است که در آن هم فیها خالدونند...
و اینچنین است که مردنشان مرگی است تلختر از مرگ!!
با اینکه سالها از از عصر و زمان واقعه ی پرکت و پر معنای کربلا میگذرد و خواهد گذشت اما آن واقعه و قهرمانانش هستند که به ما زندگی می بخشند ،
عزاداری های ما به این معناست که میخواهیم از آنها باشیم ،
هنوز عطر تربتشان هست !
هنوز عطرشان وجود دارد که اینهمه دل را تکان می دهد
و این همه شکوه و زیبایی را می بینیم!
حضرت زینب سلام الله جز زیبایی ندیدند آیا علتش چه بود؟
چه میتوانست باشد؟
جز اینکه ایشان تنها نبود و خداوند را در کنار خود داشت....
خداوند در کنار ایشان بود
همان خدایی که در کنار امام علی علیه السلام بود
و ایشان توانست در خیبر را بلند کند
همان خدا زبان حضرت زینب را گویا کرد....
و قدرت بیان بانوی نینوا حضرت زینب سلام الله علیها جاودانه و پابرجاست
قسمت کوچکی از گرد پاک آن بزرگان بر ما نشسته که قلم ما را روان و زبانمان را گویا نموده است و وجهی از ماست که دور تادورش را نور احاطه کرده و نور همان خداست و ظلمت غیر خدا .
در کربلا حقیقتی بود
به نام محیا محمد و آل محمد....
اللهم اجعل محیای محمد و آل محمد و مماتی ممات محمدو آل محمد
