بچۀ بسیار مهربونی بود هرچه داشت با مردم قسمت می کرد ، دیدم سوار ترک موتور خودش نشسته کز کرده پشت جوان را گرفته اورکتش هم که داره تن اون جوان بود ! خودش رو از سرما جمع کرده بود .
به پدرش گفتم این چه وضعیه این چرا کتش رو داده چرا موتورش رو داده ؟
گفت : خانوم شما تو منزلی متوجه نیستی این کارهایی می کنه ، دلسوزه موتورش ، لباسش خلاصه با هر چیزی که بتونه میخواد دوستاشو خوشحال کنه کمک کنه!
خلاصه اومد منزل و گفتم این چی بود من دیدم این چه کاری بود شما کردی؟
سکوت کرد.....
در بیابان تو گر سوز زمستان افتد.
هیچ در سوز تو ام ، بی سر و سامانی نیست.
اول عشق همین برف و یخ سنگین است.
گل یخ حا صل اندیشه ی زندانی نیست.
با زمستان تو در فکر بهار دگرم.
همه دانند که غیر از تو گلستانی نیست.
زندگی فصل به فصلش همه از دفتر تو ست.
اول سطر تو را خواندم و پایانی نیست.
<<کز صدای سخن عشق ندیدم خو شتر >>
این صدائیست که در نای نیستانی نیست.