فرزند جانباز محمداسفندیاری

دلم مدام بهانه ات را می گیرد پدر ، بهانهء چشمانت را . . .

شهید زندهء تاریخ است ؟ ؟ ؟

می گفتند جانباز هفتاد درصد همان شهید است. به راستی برایم سخت است باور کنم کسانی جان خود را به خطر انداخته اند و آماده بودند در خون خود بغلتند ، آن هم در چه روزهایی ، روزهای نوجوانی و جوانی . . .

سلام بر پدری که سالهاست مرا ندیده است  ولی تا به حال از جانب او بی محلی ندیده ام . . . که همه بابا آب داد هـا و بابا نان داد هـای مدرسه ، درس شناخت تو بوده است  . . . حالا می فهمم که مرد، نام دیگر توست . . . دروغ چرا ، فکر می کنم خیلی دیر تو را فهمیدم خیلی دیرتر از آنچه که فکرش را بکنی. . . ولی پدر من بزرگ شده ام ، آنقدر بزرگ که دیگر بهانهء چشمانت را نمی‌گیرم بلکه می خواهم از الان تا ابد وجودت و همین بودنت را ستـایش کنـم . . .

می خواهم دل عاشق یک نوجوان 15 ساله را ستایش کنم، که به جنگ با قدرتمند ترین ارتش خاورمیانه رفته بود تا دشمن را به زانو درآورد ولی چشمانش را در بدر جا گذاشته است.

حالا می فهمم که من باید چشمانم را برای دیدن تو باز کنم . . .

برای دیدن تو و همهء جاودانه ها که همیشه زنده های تاریخ اند . . .

و با افتخار فریاد بزنم من دختر یکی از اسطوره های ایرانم.     (نویسنده : رضا)

جانباز هفتاد درصد محمد اسفندیاری فارغ التحصیل رشته حقوق است که در سال 61 در سن 15 سالگی همراه گردان میثم می شود و برای دفاع از این آب و خاک وارد جبهه های جنگ حق علیه باطل می شود و در سال 63 در عملیات بدر از ناحیه هر دو چشم به مقام جانبازی نائل می شود.

متن بالا زبان حال فرزندان این جانباز جلیل القدر است.

نویسنده:رضا. م

برگرفته از سایت خانه شهید چیذرhttp://www.khaneshahidchizar.com/

گنجینه آثار شهدای چیذر(امامزاده علی اکبر _تهران)