خلاصه ای از زندگینامه سید محمد جوزی

وی متولد 1341 می باشد

نسل اندر نسل او شمیرانی  وساکن رستم آباد پایین (دیباجی جنوبی) میباشد

پدر بزرگش هم که سید محمد نام داشت با مادر بزرگش هر دو در پارک اختیاریه

که سابق قبرستان رستم آباد بود دفنند و هنوز قبر آیه الله حاج آخوند رستم آّبادی

از بزرگان مشروطه در جلوی این پارک زیارتگاه اهالی منطقه است.

پدر وی که دو شهید یک مفقود و دو جانباز تقدیم اسلام کرده در سن 90 سالگی

به رحمت خدا رفت ودر کنار سالن دعای ندبه بهشت زهرای تهران جنب مزار پدر

شهیدان افراسیابی و حاج بخشی به خاک سپرده شده.

سید محمد عضو یک خانواده 13 نفره بود اگر چه در شمیران زندگی میکرد

اما کاملا طعم فقر و ننگ حضور آمریکاییها در مناطق فرمانیه و پاسداران را

لمس کرده بود.

او در مدارس نادر افشار (شهید شفایی) وبهرام (امام صادق ع فعلی) تحصیلات

ابتدایی و راهنمایی را طی کرد و در هنرستان دکتر احمد ناصری در ازگل در رشته

مکانیک ادامه تحصیل داد وبا پیروزی انقلاب  در سال 57 این هنرستان  به نام شهید

اندرزگو تغییر نام یافت و به اختیاریه منتقل شد که 2 سال آخر را تا دیپلم در

آنجا طی کرد. او پس از انقلاب به دروس حوزوی علاقه مند شد وپس از مقداری

تحصیل در سازمان تبلیغات اسلامی شمیران و حوزه علمیه جیذر با وجودیکه 4

ترم در رشته مکانیک درس خوانده بود انصراف داد ودر رشته الهیات در دانشگاه

تهران درس خواند وسال 1370 فارغ اتحصیل شد .

وی از سال 1370 تا 1372 بازرس وزارت ارشاد (دفتر لاریجانی) بود وبه دلیل

آنکه در ارشاد جو مناسبی برای ادامه کارهای ارزشی ندید به بنیاد شهید

آمد وتا امروز به خدمت در این نهاد مشغول است.

وی در سال 1368 ازدواج کرد ودارای همسر و 3 فرزند میباشد.

اودر خصوص فعالیتها ومبارزات خود میگوید:

در سال 1350 بعد از فوت حجت الاسلام شیخ محمد تقی رستم آبادی

که پیشنماز مسجدمان بود شهید آیه الله حاج شیخ مهدی شاه آبادی

که پدرش استاد عرفان امام خمینی بود به امامت مسجد ما برگزیده

شد و تا سال 1363 6( اردیبهشت )که به شهادت رسید امامت آن مسجد

رابه عهده داشت.

خانه ما در کنار مسجد بود و هیج پایگاه اجتماعی و حتی علمی ومعرفتی

و تفریحی بهتر از مسجد هنوز هم سراغ نداریم و لذا مسجد خانه دوم و

بلکه خانه اول ما بود.

با حضور شهید شاه آبادی با معنای مبارزه انقلاب  استثمار ظلم ستیزی

ساواک و.... آشنا شدیم و هر بار که اورا دستگیر و آزاد میکردند یک گام

جلوتر میرفتیم تا آنجا که به جلسات شهید مفتح در مسجد قبا وشهید

مطهری در حسینیه ارشاد هم رسیدیم.

در اواخر 1356

برادر بزرگ ما که به شدت ضد شاه بود در صنایع دفاع مفقود شد وتا بهحال

اثری از او یافت نشده و برادر دیگرمان که او هم آنجا کار میکرد دستگیر

وبه شدت شکنجه شد.

اینجانب افتخار داشتم که در تمام صحنه های انقلاب با وجودیکه فقط 16

سال داشتم از حمله به سینماهای و مشروب فروشیها تا مراکز فحشا

اطلاعاتی و امنیتی شاه حضور فعال داشته باشم.

از تظاهرات شهری و محلی که رژیم را ذله کرده بود تا شعار نویسیهاو...

در نماز عید فطر سال 1357 به امامت شهید مفتح که منجر به اولین

تظاهرات عظیم مردم تهران شد تا 17 شهریورو...

یک هفته بعد از 17 شهریور شبانه با هجوم نیروهای شاه به خانه دستگیر

وبا محاکمه نظامی وصدور قرار سنگین و ممنوع الخروج بودن از تهران در

حالیکه شهید حمید غفوری (شهید فتح المبین) با من بود آزاد شدم...

حالا دیگر عمق جنایات شاه و آمریکا را با همه وجود لمس کرده بودم و دیگر نمی توانستم ساکت بمانم وهمه زندگی من انقلاب شده بود و درگیری با نظامیان شاه.

اولین تابلوی خیابان پهلوی را در تقاطع خیابان پهلوی با تخت جمشید آنهم از روی نرده های بیمارستان ارتش من کندم و بعد از من مردم شروع به کندن تابلو ها کردند.

بالاخره شاه فرار کرد و امام آمد در استقبال تاریخی از امام ره حضور فعال داشتم ودر 22 بهمن به پادگان 06 سلطنت اباد (پاسداران) حمله کردیم و توانستیم سلاح از کف مزدوران

در آوریم و پس از آن کلانتری 2 را تصرف کردیم وبا تشکیل کمیته های انقلاب اسلامی به

صف پاسداران کمیته ناحیه 2 زیر نظر شهید شاه آبادی به پاسداری از اهداف انقلاب

پرداختم و با تشکیل بسیج اولین پایگاه بسیج را در مسجد شهید شاه آبادی تاسیس

ودومین فرمانده این پایگاه در سال 59 بودم . قابل ذکر است این پایگاه حضوری فعال در منطقه داشت وحدود 50 شهید تقدیم اسلام کرد.

در سال 59 در کردستان حضور یافتم وجنایات ضد انقلاب را مشاهده کردم

از سال 60 تا 62 در لشگر های 81 زرهی و 21 حمزه در خطوط مقدم گیلانغرب وقصر شیرین و زبیدات وشرهانی ودهلران به خدمت پرداختم.

وپس از خدمت در کنار درس در لشگر 27 گردان مقداد وبیشتر در لشگر ده سید الشهداع گردان حضرت قاسم ع والمهدی عج واین اواخر در واحد طرح و عملیات لشگر خدمت میکردم در عملیات فتح 1 کربلای 5 وکربلای 8 و بیت المقدس2 ومرصاد حضور فعال داشتم

در این دوران به قول مادرم یا در جبهه بودیم یا زیر تابوت شهدا و در مراسم آنها ودر این مدت حدود 100 تن از دوستانم به شهادت رسیدند.

در دهه اول انقلاب درگیری با منافقین و ضد انقلاب وحضور در دفاع مقدس و تقویت جبهه حزب الله از مهمترین برنامه های ما بود وتمام صحنه های ترورها ودرگیری های منافقین تا 7 تیر و 8 شهریور و14 اسفند و بالاخره رحلت امام ره با گوشت واستخوانم عجین شده بطوریکه غیر از مسجد و نماز جماعت وجمعه و استماع سخنان رهبری و استماع مداحی های حاج منصور و سازور  وسخنرانی شیخ حسین ورفاقت با سردارانی چون حسین الله کرم و سعید قاسمی ومحمد شهبازی واسماعیل معروفی.... وامر به معروف ونهی از منکر وبالاخره زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهدا هیچ کجای دیگر توانم را صرف نمی کنم.

در فتنه های 78 و88 گوش به فرمان ولایت بودم و محبوبترین شخصیت برایم برادر محمود احمدی نژاد است.

واما از سال 72 تا امروز به منظور زنده نگهداشتن نام و یاد شهدا این توفیقات از سوی شهدا در بنیاد شهید انقلاب اسلامی نصیبم شده که باعث افتخارم میباشد:

1- تاسیس و راه اندازی گنجینه آثار شهدا ومرکز فرهنگی گلزار شهدای بهشت زهراس و اداره آن از سال1372 تا 1388

2-تاسیس و راه اندازی گنجینه و مرکز فرهنگی گلزار شهدای چیذر

3- تاسیس و راه اندازی موزه مرکزی آثار شهدا در خیابان طالقانی

4-تبدیل خانه شهید رجایی به اولین خانه شهید کشور

5-نقش فعال در تاسیس معاونت پژوهش بنیاد شهید به منظور جمع آوری و نگهداری و انتشار آتار شهدا که تا به حال 8 میلیون اثر را از سراسر کشور جمع آوری کرده

6-نامگذاری صدها خیابان به نام شهدا از جمله همت زین الدین تند گویان بابایی و..

7-کلیه تصاویر بزرگ دیواری شهدادر شهر تهران با پیشنهاد و پیگیری اینجانب انجام شد

که تا به حال حتی یک مورد جدید انجام نشده

8_تاسیس مرکز فرهنگی و هنری روایت ایثار از 2 سال پیش برای ثبت و ضبط خاطرات شفاهی ایثارگران بویژه شهدا ونگهداری و انتشار این آثار که حجم آن تا الان به 15000

مصاحبه و سیصد هزار عکس و سند رسیده و میتوان اطلاعات شناسنامه شده آن را بر روی سایت روایت ایثار دات آی آر مشاهده کرد

 با این وجود ما نه تنها هیچ طلبی از نظام نداریم بلکه نظام هم

هیچ امکانات خاصی در اختیار ما نگذاشته و ما باور داریم که نباید گفت انقلاب برای ما چه کرد بلکه باید بگوییم ما برای انقلاب چه کرده ایم.

بله من یک خانه دارم که از ارث مغازه پدرم به من رسیده و از نظر معیشتی

حتی برای ویزیت دکتر نیز گاهی درمانده میشوم

 مانند بسیاری از هموطنانم و این را افتخار خود می دانم.

والسلام