| روضه‌ی خُلد بَرین، خلوت درویشان است | | مایه محتشمی خدمت درویشان است |
| گنج عُزلت که طلسمات عجایب دارد | | فتحِ آن در نظر رحمت درویشان است |
| قصر فردوس که رضوانشْ به دربانی رفت | | منظری از چمن نُزهت درویشان است |
| آن چه زر می‌شود از پرتو آن قلب سیاه | | کیمیایی‌ست که در صحبت درویشان است |
| آن که پیشش بنهد تاج تکبر خورشید | | کبریایی‌ست که در حشمت درویشان است |
| دولتی را که نباشد غم از آسیب زوال | | بی تَکَلُّف بشنو، دولت درویشان است! |
| خسروان قبله‌ی حاجات جهانند؛ ولی | | سببش بندگی حضرت درویشان است |
| روی مقصود که شاهان به دعا می‌طلبند | | مظهرش آینه‌ی طلعت درویشان است |
| از کران تا به کران لشکر ظلم است؛ ولی | | از ازل تا به ابد فرصت درویشان است |
| ای توانگر! مفروش این همه نِخوت که تو را | | سر و زر در کَنَف همت درویشان است |
| گنج قارون که فرو می‌شود از قهر هنوز | | خوانده باشی که هم از غیرت درویشان است |
| من غلام نظر آصف عهدم کو را | | صورت خواجگی و سیرت درویشان است |
| حافظ ار آب حیات ازلی می‌خواهی | | منبعش خاک در خلوت درویشان است |