هُوَ الْحَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ
سوره غافر آیه ۶۵
من پُرَم از واژه
واژه هایی رنگی
واژه هایی گرم
تا برایت بسرایم
اما! چه بگویم؟
که وقتی تو را می ستایم مَردُم
می گویند
تو چقدر غمگینی؟
اما من
خوشحالم
من نمی دانم
چرا وقتی
کسی را که مرده
از روی صمیمیت و مهر
صحه ای بر حرمتش می گذارم به من می گویند
تو شدی مرده پرست؟
مگر خود نمی گویند بیچاره مرده
و دستش از این دنیا کوتاه است بیچاره
تو که اما زنده ای تازه! ای دوست من!
من تو را مرده ندیدم هرگز
تو زنده ای!
اگر اینطور نبود
پس چرا وقتی من
به ماه نگاه می کنم
صورت ماه تو را می بینم؟
پس چرا وقتی من
با تو نجوا میکنم پاسخم می گویی؟
پس چرا وقتی
با همین آدمها با همین مردم
حرفی سخنی می گویم
گوششان سنگین است؟
تو اما از نگاهم احساسم را
می خوانی
وقتی از تو چیزی می خواهم
بی منت بی توقع به من می بخشی
مثل خورشید
درخشان پر از گرمایی
بخشنده زیبایی
ببین مرا ببین!
من پر از احساسم
و پر از آرامش
تا ابد تا هرجا که تو بخواهی
تو را می خواهم
من به تو می بالم
عاقبت یک روزی یک جایی
من تو را می یابم می یابم می یابم
ای شهید!