گرمای تهران به بالای 40 در جه رسیده بود
بی خوابی وفشار کار در این گرما و خستگی وسن بالا را هم باید به آن اضافه کرد
تا به خانه رسید یه ضرب رفت سراغ یخچال
و هندوانه سرخ و شیرین وخنک را بیرون کشید و حسابی با آن عشق بازی کرد
خلاصه آنطور که میخواست خنک شد ولی راستش
بسم الله را قبل از خوردن گفته بود وآخرش هم خدا را شکر کرد اما احساس میکرد
یه چیزی کم گذاشته همیشه این احساس رو داشت
اما این بار خوب به آن فکر کرد
فکر کرد کی اینو کاشته کی آبیاری کرده
کی بار زده وکی به دست من رسونده؟!
یاد کشاورزای مخلصی افتاد که نمیدونن زیر میزی چیه
یاد کارگرهای ساده ای افتاد که از ویلا و کمری و ژیلا بویی هم به مشامشان نرسیده
و فکر کرد چرا اونا دیندار ترن وموقع خطر هم اولین داوطلبا و شهدا هستن
بعد فهمید چی رو کم گذاشته واز ته ته دلش برای اونا دعا کرد
خدا پدر تون رو بیامرزه وهمیشه تنتون سالم باشه وهیچ غصه ای نداشته باشین
والبته هیچ وقت پاتون به این شهرها مخصوصا تهران و شمال شهرش باز نشه
که جنمیه برای خودش
و از خدا خواست این دعا شامل همه اونایی هم بشه که ما همیشه مدیون
دسترنج اوناییم و خبر نداریم
البته راس همه اونا هم شهدا هستند وخانواده هاشون وجانبازا و ایثار گرا
وخدا لعنت کنه کسایی رو که مثل زالو فقط کارشون مکیدن این دسترنجا و در نهایت خیانت
به مردم و انقلابه.
اینجا هم که رسید دید پیامبر اسلام ص و ائمه گوی سبقت را از همه ربوده اند
چون هیچ یک از عرفا و شعرای ما برای یک کارگر و کشاورز و زحمت کش شعر نگفتند
اما این پیامبر ص بود که دست کارگر را می بوسید.
خدا نکنه پرده غفلتهای ما بالا بره تا چه رسد به خیانتهای آگاهانه و نا آگاهانه
اونوقته که میفهمیم مدیون چه کسایی بودیم اما آب به آسیای چه کسانی ریختیم
اگه به این حقایق توجه نکنیم اونوقت شاهد دخترو پسرهایی میشیم که هر چند
تازه سر از تخم در آورده اند اما ماشین چند صد میلیونی زیر پاشون وسگ تو بغل
وتازه از پدر و مادر طلبکارند ودر جایی دیگر کسانی که عمری سفره ما را رنگین
وآسایش ما را تامین و امنیت ما را تضمین کرده اند باید در نهایت فقر و تنگدستی
زندگی را سپری سازند
هل یستوی الاعمی والبصیر؟ افلا تبصرون؟
اینجاست که خمینی کبیر میگه:
یک موی سر کوخ نشینان وشهید دادگان به همه کاخ نشینان عالم شرف و برتر ی دارد