Quantcast
Channel: شهید قلب تاریخ است
Viewing all articles
Browse latest Browse all 1417

دوست

$
0
0
 

                                          هوالحبیب

                نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل      بنال بلبل عاشق که جای فریاد است

                                                      شهید مفقود الاثر محمد جواد تاجیک

جواد جان سلام ، این سلام با آن سلامهایی که داشتیم خیلی فرق داره ، اون موقع هم سن و سال بودیم ، ( تقریباً ) ، اما فکرش را بکن من حالا نسبت به تو بیست و شش سال بزرگترم با موهای سر و ریشی که یا ریخته یا سفید شده ، هنوز به نفرینت فکر میکنم که برایم نوشته بودی :

                              باد نفـــــــرین من اینک بر تو یارا کیزدت عاشق کناد

                                  بر یکی سنگین دلی نامهربان ، چون خویشتن

                                     تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غمخوری

                                         تا به خود اندر بپیچی و بدانی قدر من

امروز و این روزها کجایی که ببینی شب و روز به خود می پیچم و دریغ از یک همدم و این را هم خودت برای من میخواندی

             آنکه دائم هـــوس سوختن ما میکرد    

                                                        کاش می آمد و از دور تماشا می کرد

 جواد جان یادته که اون شب آمدی تا با من خدا حافظی کنی و به عملیات بدر بروی؟ چقدر عاشقانه رفتی ، چقدر عجله داشتی ، یادته روی میزم نوشتی ؟

      

         چون که گل رفت و گلستان در گذشت

                                                            نشنوی زان پس ز بلبل سر گذشت

          در نیـــــاید حال هیچ پخته خـــــــــــــام

                                                           پس سخن کوتاه باید و الســـــــــلام

 

حالا بیست و سه سال تمام از آن روزها گذشته و من با یاد تو و عکسها و نامه هایت زندگی میکنم و به اینها باید خوابهای عجیبی را هم که از تو دیدم اضافه کنم ، جواد جان سالهاست که به مرگ و مردنم نیز فکر میکنم و هیچ وحشتی ندارم جز اینکه بمیرم و نتوانسته باشم آنهمه شور و عشق و معنویت تو و امثال تو را به دیگران منتقل کنم . جواد عزیز شرمنده ام که هرگز نتوانستم آنطور که باید برایت کاری بکنم ، امروز که این عکست را در اتاق کارم نگاه میکردم گفتم حداقل برایت این چند سطر را بنویسم ، تو به من گفتی که این عکس را با خنده و با پیراهن من انداخته ای که یک یادگاری از تو برای همیشۀ من باشد و حالا ببین این عکس چقدر برایم مهم شده است . هر روز صبح به عکس تو سلام میکنم ، با دیدن خنده ات اراده ام برای کار صد برابر می شود و در حین کار همۀ مشکلاتم را حل شده میبینم و در پایان کار با تو خداحافظی میکنم ، دیگر از هیچ چیز نمی ترسم و جز تو به هیچ چیز فکر نمیکنم اما بیست و سه سال است که نگران و منتظر توام

                    عزیز جان من کجا جان داده ای       گل پرپرشده کجــــــا افتاده ای

به یاد دانشجوی  شهید محمد جواد تاجیک  مفقود الاثر عملیات بدر  -  اسفند ۱۳۶۳

از طرف س . م . ج ۴-۱۰-۸۶


Viewing all articles
Browse latest Browse all 1417

Trending Articles