امامت
مقامی است که خداوند،ابراهیم خلیل‌الله را پس از پیغمبری به مقام
خُلَّت(دوستی) بدان ممتاز ساخت. آنگاه که ابراهیم را،پروردگارش به کلماتی
آزمود و چون همه را به پایان رساند، فرمود: من تو را امام‌مردم خواهم ساخت.
ما به آل‌ابراهیم کتاب،حکمت‌و ملکی‌عظیم داده‌ایم