شهید رضا مرادیان

در مسلح عشق جز نکو را نکشند

روبه صفتان زشتخو را نکشند

مادر شهید:

پسرم یک دوستی داشت هم­سال خودش و سید بود ، این آقاپسر – با تفنگ بادی تیر خورده و قطع نخاع شده بود. پسرم کارش این شده بود که صبح می­ رفت ایشان را بغل می کرد - آن زمان ویلچر نبود - می برد مدرسه و دوباره ظهر از مدرسه بر می گرداند. گاهی دوستش را منزل ما می آورد و از دیوار به پشت ­بام می برد. (راه پله پشت بام نداشتیم)،تا زمانی که شهید شد مداوم پرستار ایشان بود.