--------------------------------------------
------------------------------------
حسین آهنگ جنگ کرد به نفس خویش
و فریاد زد:
آیا کسی هست که دشمن را از حرم پیغمبر براند؟!
خداپرستی هست که از خدا بترسد و ما را اعانت کند؟
فریادرسی هست که برای ثواب ما را یاری کند؟
پس صدای زنان به شیون بلند شد
حسین روی بگردانید
طفلی از آنِ خویش را شنید از تشنگی می گرید
شیرخوار بود
نامش عبدالله
او را بگرفت و گفت:
ای مردم!
اگر بر من رحم نمی کنید بر این طفل رحم کنید!
حرملة بن کاهل اسدی تیری بیفکند
که در گلوی طفل آمد و او را ذبح کرد.
حسین بگریست و می گفت :
خدایا
خدایا حکم کن میان ما و این مردمی که ما را خواندند تا یاری کنند آنگاه ما را کشتند
دو دست زیر گلوی او گرفت و چون پر شد به آسمان پاشید و گفت:
چون چشم خدا می بیند آنچه بر من آمد سهل باشد
حصین بن تمیم تیری افکند که در لب او جای گرفت و خون از دو لبش روان گشت
از اسب به زیر آمد
و با غلاف شمشیر قبری کند
و طفل را در خون بیاغشته دفن کرد.
چون حسین آنها را دید در کشتن وی متّفق
مصحف بگرفت و بگشود بر سر نهاد و فریاد زد
میان من و شما
این کتاب خدا و جدم محمد رسول او
ای مردم
جبه ای از خز پوشیده بود و عمامه بر سر داشت و به وسمه خضاب کرده بود
ای مردم به چه سبب خون مرا حلال می دانید؟
جبه ای از خز پوشیده بود و عمامه ای بر سر داشت و به وسمه خضاب کرده بود
بر اسب خویش سوار شد و آهنگ قتال کرد
مقابل مردم بایستاد
شمشیر برهنه در دست
نومید از زندگی
آماده ی مرگ.....
................................................
برگرفته از کتاب صوتی هفتاد و سومین نفر