دستنوشتۀ شهید سید جلیل حسینی
فرزند: سید خلیل
ولادت:۱۳۴۶
شهادت :۱۳۶۷
محل شهادت : مریوان
مزار : گلزار شهدای امامزاده علی اکبر (ع) چیذر
دیشب به خواب دیدم که بر سر چاه کویر خشک
علی به گریه نشسته است .
مرگ در هر حالتی تلخ است اما من دوست تر دارم که بمیرم ..
درشبی آرام چون شمعی شوم خاموش
لیک مرگ دیگری هم هست
دردناک اما شگرف و سرکش و مغرور
با طپیدنهای طبل و شیون شیپور
با سفیر تیر و برق و نشئه ی شهید غرقه در خون
پیکری افتاده در زیر سم اسبان
و چه شیرین است پافشردن
رنج بردن
در ره یک آرزو مردانه مردن
و نور امید بزرگ خویش با سرود زندگی بر لب
جان سپردن
و به خون خویش صورت دلخواه زیر پرده ی امید رفتن
پذیرا می شوم این مرگ خونین را .
سرم سنگین
دهانم تلخ
چشمانم شمع بی نور است
نفس در سینه زندانی
دختر خورشید بیمار است...
و آسمان پیر است ، رنجور است
شهید سید جلیل حسینی واقعا درشبی آرام جان سپرد او که بر اثر بمباران شیمیایی بشدت مجروح شده بود در شبی آرام در بیمارستان امام رضا علیه السلام به شهادت رسید.